Βγήκαν μαχαίρια – Μηδενική ανοχή σε περιστατικά βίας στα νοσοκομεία

05/02/2015 eidikeuomenoi.gr Άρθρα, Μην τα χάσεις, 0

Στα περισσότερα νοσοκομεία του εξωτερικού ισχύει η οδηγία «μηδενικής ανοχής» σε περιστατική λεκτικής και σωματικής βίας. Η υπηρεσία ασφάλειας του νοσοκομείου επιβάλλει την οδηγία αυτή απομακρύνοντας «σηκωτούς» όσους δεν τη σέβονται, ενώ η αστυνομία ανταποκρίνεται σε ελάχιστο χρόνο με προτεταμένα τα όπλα σε ανάλογη καταγγελία.

Τι συμβαίνει στην Ελλάδα σχετικά με αυτά;

*Ο οποιοσδήποτε μπορεί να μπει στον χώρο εξέτασης και νοσηλείας των ασθενών με ελάχιστο, αν όχι καθόλου, έλεγχο και περιορισμό.
*Τα περιστατικά κλοπής είναι καθημερινά, ενώ πλανόδιοι περιφέρονται ανενόχλητοι προσφέροντας λαχεία, πιτζάμες, ξαπλώστρες θαλάσσης, τηλεοράσεις, κουρέματα, μασάζ, και ό,τι άλλο μπορεί να βρει κανείς σε ένα Κυριακάτικο παζάρι.
*Κάθε έννοια της αξιοπρέπειας των ασθενών, του περιορισμού των λοιμώξεων, της ησυχίας, και της ανάρρωσης καταπατείται.
*Οι εργαζόμενοι συχνά κάνουν «βουτιές» πάνω από τους περιφερόμενους αυτούς και τα είδη που προσφέρουν προκειμένου να έχουν πρόσβαση σε ένα επείγον περιστατικό.

Ερχόμενοι στο θέμα της ασφάλειας, απλά θα αναφέρουμε μερικά από τα εκατοντάδες πια περιστατικά σωματικής βίας (η λεκτική βία είναι σχεδόν αδιάκοπτη) εναντίον του προσωπικού των δημοσίων νοσοκομείων:
–κατάγματα δακτύλων/χεριών/ποδιών
-κάταγμα σπονδυλικής στήλης
-αποκόλληση αμφιβληστροειδούς
-ακινητοποίηση και βασανισμός με τραυματισμών των θηλών (σε γυναίκα)

Το ιδιωτικό προσωπικό φύλαξης δεν επαρκεί, δεν έχει εκπαιδευτεί, έχει εντολές να μην επεμβαίνει, είτε απλά δεν θέλει να σταματήσει όλα αυτά («Γιατί να κάτσω να μαχαιρώσουν εμένα για 400 ευρώ μισθό;»).

Η αστυνομία; Είτε δηλώνει αναρμόδια αν βρεθεί παρούσα (πχ σε συνοδεία κρατούμενου ή σε λήψη κατάθεσης σε τροχαίο), είτε ζητά από τους εργαζόμενους να εγκαταλείψουν τη βάρδιά τους και να μεταβούν στο τμήμα για να κάνουν μήνυση (ενώ διαπράττεται η παρακώλυση της λειτουργίας του νοσοκομείου ή η επίθεση μπροστά τους).

Όσοι εργαζόμενοι τελικά μπουν στη διαδικασία να μεταβούν στο αστυνομικό τμήμα, θα πρέπει να είναι διατεθειμένοι είτε να αναμιχθούν σε πολυέξοδες και χρονοβόρες δικαστικές διαδικασίες, είτε να ρισκάρουν να βρεθούν οι ίδιοι απολογούμενοι για την επίθεση των άλλων.

Πάρτε για παράδειγμα την επίθεση με μαχαίρι μεθυσμένου στο νοσοκομείου Καστοριάς εναντίον Ειδικευόμενης Ιατρού. Ευτυχώς (!) τον σταμάτησαν οι συνοδοί του. Δυστυχώς όμως εκείνοι στράφηκαν εναντίον της Ιατρού όταν εκείνη το κατήγγειλε. Φοβούμενη μάλιστα το ενδεχόμενο αυτό, θέλησε να διατηρήσει αρχικά την ανωνυμία της. Το γεγονός αυτό, αλλά και ότι δεν δέχθηκε τη «συγνώμη» του δράστη σχολίασαν τα τοπικά μέσα ενημέρωσης [πηγή: alphafm.gr]:

—“Τον κατήγγειλε ειδικευόμενη γιατρός της παθολογικής με ανώνυμη όμως επιστολή.
Πριν λίγες ώρες η αστυνομία συνέλαβε τον μεθυσμένο άνδρα που τα ξημερώματα στο νοσοκομείο σύμφωνα με την ειδικευόμενη και την ανώνυμη καταγγελία της την απείλησε και με μαχαίρι.
Η αστυνομία πριν λίγο άφησε ελεύθερο τον ηλικιωμένο που είναι και άτομο με ειδικές ανάγκες.
Πολλά ερωτηματικά για το ανώνυμο της καταγγελίας.
Αρκετοί αναρωτιούνται γιατί η γιατρός να κάνει μια δημόσια αλλά ανώνυμη καταγγελία την στιγμή που η ίδια μιλά για τόσο σοβαρά θέματα.

Μίλησαν πριν λίγο ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στον alphafm.gr :
«Eμείς οι τρεις ναι μεταφέραμε έναν άνθρωπο μεθυσμένο στο νοσοκομείο διότι είδαμε πως είχε πρόβλημα. Μόλις μας είπαν πως έβγαλε σουγιά και όχι μαχαίρι όπως λέει η κυρία που δεν μας είπε το όνομα της, του το πήραμε και αμέσως τον πιέσαμε ώστε να ζητήσει συγνώμη. Όλοι την δέχτηκαν εκτός από την “ανώνυμη” κυρία. Υπάρχουν πολλές υπερβολές στα γραφόμενα της γιατρού, ούτε απαθείς ήμασταν ούτε τίποτα από αυτά που δηλώνει η ίδια, την διαψεύδουμε», τονίζουν μεταξύ άλλων πολλών οι τρεις πολίτες που μετέφεραν-συνόδευσαν τον ηλικιωμένο χθες στο νοσοκομείο.”—

Μετά από αυτά διερωτόμαστε:

1.Αν έμπαινε μεθυσμένος με μαχαίρι στο αστυνομικό τμήμα και πήγαινε να επιτεθεί στον αξιωματικό βάρδιας, εκείνος θα τον «συγχωρούσε»;
2.Αν δεν συγκρατούσαν το δράστη οι φίλοι του, τι κατάληξη θα είχε το περιστατικό;
3.Ποιός μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια του προσωπικού; Ποιος θα τους αποζημιώσει σε πιθανή σωματική βλάβη;
4.Πώς περιμένουν από τους εργαζόμενους να παρέχουν ποιοτικές υπηρεσίες κάτω από όλη αυτή τη λεκτική βία;

Και τονίζουμε:

1.Οι εργαζόμενοι δεν γίνεται να κουβαλάνε σπίτι τους τα ψυχολογικά τραύματα από τη βία αυτή.
2.Οι εργαζόμενοι δεν είναι υποχρεωμένοι να ανέχονται τις ορέξεις του καθενός που εισέρχεται στο νοσοκομείο.
3.Η ασφάλεια του νοσοκομείου οφείλει να αναπτύξει συγκεκριμένο πρωτόκολλο και να εκπαιδευτεί πάνω σε αυτό. Αλλιώς να αντικατασταθεί από άλλη ομάδα που θα είναι ικανή να αποτρέπει περιστατικά βίας.
4.Η αστυνομία οφείλει να μη δείχνει επιείκεια στη βία και την παρακώλυση της λειτουργίας του νοσοκομείου. Όταν εμποδίζεται το προσωπικό, κινδυνεύουν οι ζωές και των ασθενών.
5.Οι ασθενείς πρέπει να εγκαταλείψουν τη νοοτροπία του «άμα κάνω φασαρία θα με προσέξουν» στα νοσοκομεία. Κάνουν κακό στους ίδιους, στο προσωπικό, αλλά κυρίως σε άλλους αρρώστους που είναι πιο βαριά και δεν μπορούν να διαμαρτυρηθούν.

Δε φταίνε μόνο οι ελλείψεις για την κακή λειτουργία των νοσοκομείων.

Τα προβλήματα αυτά είναι που συνήθως θυμούνται οι ασθενείς από την επίσκεψή τους σε κάποιο τμήμα Επειγόντων (και δεν θέλουν να ξαναπατήσουν).

Οι λύσεις είναι απλές, γνωστές, και ανέξοδες.

Να δούμε ποιος επιτέλους θα έχει την απαραίτητη βούληση για να τις εφαρμόσει.

Eidikeuomenoi.gr

Μας παρακολουθούν οι διοικητές (οπότε εκφραστείτε ελεύθερα!) Ξένα αντικείμενα (όχι ιπτάμενα – εισερχόμενα!)