Μια τυπική βάρδια “νοσηλευτική” (γιατί μόνο τέτοια δεν είναι)
“Περι αναγκης ορισμου καθηκοντων Νοσηλευτη:
Σε μια γενικη εφημερια στο νοσοκομειο μου:
παρελαβα ιματισμο και τον διενειμα στα τμηματα (οι βοηθοι θαλαμου μολις ειχαν κανει μανικιουρ).
Μου φορτωσαν τη στρογγυλη σφραγιδα του νοσοκομειου να σφραγιζω ιατρικες συνταγες (ο διοικητικος
υπαλληλος εχει μονιμο απογευματινο μαθημα τεννις).
Με καλεσαν στα επειγοντα να αποφασισω εγω (!!!), αν πρεπει να κανει εισαγωγη, ατομο που για κοινωνικους
λογους δεν ειχε πού να κοιμηθει το βραδυ (η κοινωνικη λειτουργος ηταν στον εσπερινο).
Ευρεθη πορτοφολι με 200 ευρω ως περιεχομενο και επεμεναν ετεροι συνοδοι πως εγω επρεπε να ψαξω να
βρω σε ποιον ανηκει (ο Σερλοκ ειχε ρεπο εκεινη τη μερα).
Το φαγητο δεν αρεσε σε εναν ασθενη και με διεταξε να παω στη κουζινα να του φτιαξω κατι αλλο. Πηγα στη
κουζινα, οχι για να φτιαξω κατι αλλο, αλλα ηταν κλειδωμενη. Ο σεφ ειχε παει στο master chef.
Γι αυτο, αλλα και για πολλα αλλα, ακομα ειμαστε δουλοι για το συστημα, για τους γιατρους, για τους ασθενεις,
για τους συνοδους.
Ενας ανειδικευτος εργατης υγειας στα ματια των αλλων, που, ξωφαλτσα μπορει να κανει και καμμια νοσηλεια.
Ωρα να αλλαξει αυτο, δε νομιζετε;”
Δανεισμένο από τον συνάδελφο Λάμπρο Λιάπη.
Σεβασμός στους μαχόμενους νέους και παλιούς Νοσηλευτές.
Τραύματα Προσφυγή ΟΕΝΓΕ στο ΣΤΕ για το μισθολόγιο
Θα μπορουσατε να γραψετε ολοκληρο το ονομα μου.