Ώρες ύπνου και επίδραση στην εργασία

Οι Ειδικευόμενοι ιατροί στα Αγγλικά αποκαλούνται “residents”, δηλαδή “κάτοικοι” του νοσοκομείου. Ο όρος αυτός προέρχεται από το νοσοκομείο Johns Hopkins στις ΗΠΑ και τον καθηγητή William S. Halsted στα τέλη του 19ου αιώνα, ο οποίος θεωρούσε ότι οι ιατροί θα πρέπει να κατοικούν μέσα στο νοσοκομείο για τα χρόνια της ειδικότητας προκειμένου να είναι η εκπαίδευσή τους επαρκής. Ο ίδιος διατηρούσε ένα σχεδόν συνεχές ωράριο εργασίας με καθόλου ή ελάχιστο ύπνο, και απαιτούσε από τους Ειδικευόμενους να πράξουν το ίδιο. Έκρυβε καλά όμως ένα μυστικό: στην ερευνητική δράση για την ανακάλυψη νέων αναισθητικών φαρμάκων εκτέθηκε και τελικά εθίστηκε στην κοκαΐνη. Προκειμένου να μην ανακαλυφθεί από το προσωπικό του νοσοκομείου και τεθεί η θέση του σε κίνδυνο, και μετά από πολλαπλά προβλήματα στη συμπεριφορά και τη εκτέλεση των χειρουργικών του καθηκόντων, εισήχθη σε κλινική απεξάρτησης. Την εποχή εκείνη χρησιμοποιούνταν η μορφίνη για τη σταδιακή απεξάρτηση από την κοκαΐνη, με αποτέλεσμα τελικά να εξελθεί αποτυχώς από την κλινική με εθισμό και στα δύο φάρμακα. Παρ’όλ’αυτά, συνέχισε τη χειρουργική και την φαρμακευτική έρευνα, καθιερώνοντας παράλληλα τη νοοτροπία για την ανάγκη εξαντλητικών ωραρίων εργασίας των Ειδικευομένων, η οποία δυστυχώς παραμένει μέχρι σήμερα.


Ας δούμε, όμως, μερικά σύγχρονα στατιστικά γύρω από τα ωράρια αυτά:

Την επόμενη φορά που θα έχετε φτάσει σε 22 συνεχόμενες ώρες εργασίας αναλογιστείτε αν οι ασθενείς θα σας εμπιστευόντουσαν αν μπροστά τους βγάζατε ένα μπουκάλι ουίσκι και αρχίζατε να πίνατε, πριν τους εξετάσετε.

 

eidikeuomenoi.gr

(Πηγή στατιστικών δεδομένων: “Why We Sleep” του Matthew Walker)

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.