Αν κάνει κοπάνα ο καθηγητής, τί απογίνονται οι μαθητές;
Έχετε αναζητήσει ποτέ πανεπιστημιακό Ιατρό και έχετε λάβει τη δικαιολογία No 9 ότι “είναι στο πανεπιστήμιο για μια υπόθεση“, την No 17 ότι “κάνει μάθημα στους φοιτητές“, ή την No 22 ότι “έχει συνάντηση με τον πρύτανη“;
Κάποιες από αυτές ακούγονται λογικές, όχι όμως όταν είναι σχεδόν καθημερινές και ακολουθούνται πάντα από τη φράση “δεν ξέρω αν θα επιστρέψει σήμερα, ελάτε πάλι σε 2-3 μέρες“.
Και αναρωτιέσαι, “μα καλά, αν λείπει ο καθηγητής συνέχεια, πώς βλέπει τους αρρώστους του και πώς διευθύνει την κλινική;“.
Εμ.. απλά δεν το κάνει.
Δε φτάνει η χρήση του μυστικού βιβλίου των δικαιολογιών που τους δίδεται μόλις ορκιστουν ως μέλη ΔΕΠ, τώρα διαμαρτύρονται ότι το πρωινό ωράριο είναι άδικο γι αυτούς, γιατί έχουν εκπαιδευτικό έργο.
Πολλοί μάλιστα έχουν καταφέρει να ξεγλιστρίσουν και από τα προγράμματα εφημεριών.
Μετά σου λέει “γιατί να πάρεις ρεπό, κουράστηκες;” ένας άνθρωπος που λείπει σε ταξίδια και συνέδρια 15 μέρες το μήνα..
Στο θέμα μας: ο δικηγόρος της ΟΕΝΓΕ, κος Μιχαήλ, συνέταξε μια γνωμοδότηση “καρπαζιά” 
ενάντια στους επιδοξους κοπανατζήδες του πανεπιστημίου.
Έτσι, ένα – ένα καταρρίπτει τα επιχειρήματά/δικαιολογίες τους με απαντήσεις όπως “και οι Ιατροί του κλάδου ΕΣΥ ασκούν διδακτικό/ερευνητικό έργο” (αλλά δεν γκρινιάζουν).
Αλήθεια, ένας ΕΣΥτης, που έχει να εκπαιδεύσει 15 Ειδικευόμενους και άλλους τόσους Νοσηλευτές που κάνουν την πρακτική τους άσκηση, σε τι διαφέρει από έναν καθηγητή;
Κύριοι του πανεπιστημίου: αν έχετε δουλειές (τράπεζα, εφορία)(αν δεν έχετε δηλαδή στείλει κάποιον Ειδικευόμενο να σας τις κάνει αυτές) υπάρχουν οι κανονικές άδειες, τα ρεπό (αν κάνετε ποτέ καμιά εφημερία 24ωρη), και δεν ξέρουμε πόσες ειδικές άδειες μπορεί να σας δικαιολογεί ανά περίπτωση το πανεπιστήμιο.
Μην κοροιδεύετε λοιπόν, ούτε τους ασθενείς, ούτε τους συναδέλφος που σας αναζητούν για μια γνώμη ή μια υπογραφή διοικητική (αν δεν έχετε μάθει την υπογραφή σας στη γραμματέα σας ή δώσει τη σφραγίδα σας στον “κουβάλα-τον-προτζέκτορα-για-να-σε-κάνω-λέκτορα” φιλαράκο Ειδικευόμενο ή Επικουρικό).
Άρκετά προνόμια έχετε ήδη (χρήση χώρων του νοσοκομείου για ιατρείο – ακόμα και μετά τη συνταξιοδότηση, ιδιωτικό ιατρείο, χειρουργεία σε ιδιωτικά νοσοκομεία, κ.α.).
Μη ζητάτε να σας απαλλάξουμε και από την πρωινή εργασία και τις εφημερίες.
Δε θα γίνει.
[Πατήστε εδώ για να δείτε ολόκληρη τη γνωμοδότηση για τους πανεπιστημιακούς]
eidikeuomenoi.gr
Ξανθός: νόμιμη η επίσχεση των Ειδικών, αλλά τα λεφτά αργούν Ανοιξιάτικες εκπτώσεις
4 thoughts on “Αν κάνει κοπάνα ο καθηγητής, τί απογίνονται οι μαθητές;”
Leave a Reply
Τελευταίες δημοσιεύσεις
Προτεινόμενα
Loading
Μην τα χάσεις..
-
Δημόσιο vs Ιδιωτικό
-
ΦΙΔΙΑ
-
Τα 7 στάδια της θλίψης κατά την παραλαβή μιας εισαγωγής
-
Οι 15 λόγοι που υπάρχουν τα ράντσα – θα τα πούμε όλα.
-
Ιατρικές Ειδικότητες ως χαρακτήρες από το Game of Thrones
-
10 λόγοι που κάνουν τα ραντεβού μεταξύ Υγειονομικών τα καλύτερα
-
Ραντεβού με έναν Ιατρό ή Νοσηλευτή
-
Διαφορές ΕΚΑΒ-Ταξί
-
Νοσο-κοκο-μείο
-
Γιατί οι Υγειονομικοί είναι οι καλύτεροι σύζυγοι
Αγαπητέ κ. Γραμματικόπουλε
Ευχαριστώ για την απάντησή σας
Όπως ανέφερα και στην πρώτη μου παρέμβαση, δεν μπαίνω στην ουσία του αιτήματος των συναδέλφων του ΠΓΝ Λάρισας (όπως και στην γνωμοδότηση που ακολούθησε), ακριβώς γιατί δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τις συνθήκες υπό τις οποίες αυτό κατατέθηκε, ούτε αν είναι σύννομο ή όχι. Δεν με απασχόλησε ποτέ, εξ άλλου, η μείωση του πρωινού μου ωραρίου όταν “άλλαξα στρατόπεδο”. Αναφέρθηκα στο ύφος του άρθρου, την πικρία του οποίου εσείς μπορεί να θεωρείτε αναμενόμενη ή και δικαιολογημένη, εμένα όμως με βρίσκει τελείως αντίθετο, με δεδομένη μάλιστα την διάνθιση με πομπώδεις εκφράσεις (μυστική βίβλος κ.α.). Και αυτό δεν το υποστηρίζω για να παινέψω το σπίτι μου, όπως αναφέρετε (άλλωστε στο ίδιο “σπίτι”, στην ίδια Κλινική, εξακολουθώ να δουλεύω), απλά θεωρώ ότι κάποια πράγματα δεν πρέπει να εκστομίζονται, όσο “θυμό” και να υποκρύπτουν.
Τα όσα αναφέρετε για το βαρύ πρόγραμμα των Ειδικευομένων, με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο, αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα, το οποίο πρέπει να δούμε και στην Ελλάδα. Σαφώς και ο Ειδικευόμενος θα πρέπει να έχει την δέουσα υποστήριξη από τους Ειδικούς, σαφώς και θα πρέπει να τυγχάνει επαρκούς εκπαίδευσης, σαφώς και θα πρέπει να έχει επαρκή χρόνο ανάπαυσης. Ιστορίες και συμπεριφορές σαν αυτές που αναφέρετε βεβαίως ακούγονται (και όχι μόνο στο κυλικείο) για διάφορες “πρώτης γραμμής” Κλινικές, Πανεπιστημιακές και μη, και είναι βέβαια καταδικαστέες.
Και πάλι σας ευχαριστώ για την φιλοξενία
[…] Αν κάνει κοπάνα ο κ… […]
Αγαπητέ συνάδελφε, κε Μητσογιάννη… ισχύει πως αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει. Ισχύει επίσης πως υπάρχουν εξαίρετοι ακαδημαϊκοί γιατροί όπως και “τζαναμπέτηδες” ΕΣΥτες, ή και ειδικευόμενοι, ακόμα και αγροτικοί. Αυτό ισχύει σε οποιοδήποτε κλάδο, κατηγορία ή κοινωνική ομάδα. Ωστόσο το άρθρο (και όχι, δεν είμαι ο συγγραφέας) στηλιτεύει συχνότατες δυστυχώς πρακτικές που, όπως είναι πολύ λογικό, σε πυραμιδωτά εργασιακά οικοσυστήματα έχουν αυξανόμενη συχνότητα από κάτω προς τα επάνω.
Επίσης, ελπίζω να αντιλαμβάνεστε το οξύμωρο να ζητά κανεις ελάφρυνση από τα καθήκοντα κανονικής λειτουργίας της κλινικής (ειδικά στο παρόν “ξεδοντιασμένο” ΕΣΥ) και παράλληλα να διατηρεί και απογευματινό ιατρείο ή και ιδιωτικό ιατρείο. Σωστά, η ημέρα έχει μόνο 24 ώρες και δεν μπορεί να γίνει κάποιος χιλια κομμάτια γιατί πέρα από την επιστήμη έχει και ιδιωτική ζωή, πιθανότατα και οικογένεια. Αν όμως θα πρέπει να περιοριστεί κάτι προκειμένω να χωρέσει στις 24 αυτές ώρες, αυτο δεν θα έπρεπε να είναι πρωτίστως οι εξωκλινικές – ιδιωτικές δραστηριότητες; Αν διαφωνείτε, δεν παραδέχεστε εμπράκτως πως η λειτουργία της κλινικής δεν είναι η πρώτη επιστημονική προτεραιότητα; Πώς γινεται να βρισκεστε στην κεφαλή αυτού που θεωρείτε 2η προτεραιοτητα;
Μπορεί εσείς, εγώ ή κάποιος άλλος συνάδελφος προσωπικά να μην έχουμε ζήσει την εμπειρία 2 διαφορετικών κόσμων εντός κλινικής, ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ όμως να μην σας έχουν διηγηθεί αντίστοιχα περιστατικά φίλοι και γνωστοί σας – είναι τόσο διαδεδομένα…
Είναι τέλος αναμενόμενο το κείμενο να εκπέμπει πικρία και θυμό, αν ο αρθρογράφος έχει ζήσει την καταπληκτική εμπειρία σαν ειδικευόμενος αφού έχει τρέξει σαν τρελός 24 ώρες κρατώντας με νύχια και με δόντια κλινική, ΤΕΠ και “βοήθειες” σε όλο το νοσοκομείο, όχι μόνο να μην παίρνει το ρεπό του ώστε να πάει να ξεραθεί μπας και περισώσει μερικές συνάψεις στον εγκέφαλό του παρά να απαξιώνεται κιόλας από τους ίδιους τους δασκάλους του (“ε καλά μωρε, πως κάνεις έτσι;” “σιγα, οταν ημουν εγώ… [ακολουθει φιδιά μεγέθους βόα που θα κάνει ακόμα και τον φανατικό ψαρά να κοκκινίσει]”) ή και να τα ακούει αισχρά από τον εφημερεύοντα σε ετοιμότητα “δάσκαλο” για τους χειρισμούς του όταν αυτός είχε καταστήσει εμμέσως (ή και αμέσως!) σαφές πως αν δεν γκρεμιστεί η κλινική δεν πρέπει να τον ενοχλήσει. Το κυλικείο οποιουδήποτε νοσοκομείου βρίθει από τέτοιες απογοητευτικές ιστορίες που τις διηγούνται απογοητευμένοι ειδικευόμενοι… Αν δεν έχετε ακούσει τίποτα, μάλλον δεν πίνετε καφέ…
Επειδή υπηρετώ πολλά χρόνια, το Ελληνικό Νοσοκομείο ως Ειδικός Ουρολόγος (παλαιότερα ως Γιατρός του ΕΣΥ και τώρα ως μέλος ΔΕΠ), διαπιστώνω με λύπη μου ότι η αιώνια κόντρα μεταξύ Πανεπιστημιακών και ΕΣΥτών καλά κρατεί… Αψευδής μάρτυς το ύφος του παραπάνω κειμένου που υποθέτω έγραψε συνάδελφος Ειδικευόμενος και που δεν θα περίμενα να δω σε site νέων γιατρών…. Μερικές σκέψεις αν μου επιτρέπεται, ανεξάρτητα από την γνωμοδότηση του δικηγόρου, την οποία δεν νομιμοποιούμαι να κρίνω, ως νομικά αδαής:
– Είναι τουλάχιστον άκομψο να αναφέρεται με στόμφο ότι, όταν κάποιος ορκίζεται μέλος ΔΕΠ, εφοδιάζεται με μυστική βίβλο με αριθμημένες δικαιολογίες για κοπάνα… Η τάση για κοπάνα δεν μπορεί να συσχετίζεται με την ιδιότητα κάποιου… Προσωπικά γνωρίζω πολλούς γιατρούς του ΕΣΥ που δουλεύουν πολύ λιγότερες ώρες από Πανεπιστημιακούς.
– Η ποιότητα του έργου (κλινικού, διδακτικού, ερευνητικού) κάθε γιατρού επίσης σχετίζεται πρωτίστως με την προσωπικότητά του και τους επιστημονικούς στόχους του. Η διαφορά είναι ότι το ερευνητικό έργο στην πράξη αξιολογείται μόνο στις κρίσεις των μελών ΔΕΠ και όχι σε εκείνες του ΕΣΥ (όσες υπάρχουν ακόμη). Αυτό βέβαια δεν καθιστά τον έναν υποδεέστερο του άλλου, απλά δεν θα πρεπει να παραγνωρίζεται η πραγματικότητα που είναι εντελώς διαφορετική από τα νομοθετικά κείμενα.
– Ως Ειδικευόμενος δεν είδα ποτέ με διαφορετικό μάτι αυτές τις 2 κατηγορίες γιατρών και θεωρούσα όλους τους Ειδικούς της Κλινικής ως δασκάλους μου, ανεξάρτητα από τον τίτλο και τον βαθμό τους. Τι έγινε, άλλαξαν τόσο πολύ τα πραγματα σήμερα που μπορούμε τόσο εύκολα, όχι απλά να παίρνουμε θέση αλλά να ειρωνευόμαστε βασιζόμενοι σε ένα κείμενο? Η ίδια γνωμοδότηση δημοσιεύτηκε και σε άλλο site (docmed.gr) με άλλο ύφος, λιτό, ουδέτερο, χωρίς ειρωνίες… Μήπως θα έπρεπε να ληφθεί ως παράδειγμα?
Ευχαριστώ για την φιλοξενία